Bugünlerde kendim olmak ve olmak istediğim gibi davranmak arasında gidip geliyorum. Şu an bulunduğum duruma baktığım zaman, olmak istediğim gibi hareket ettiğimden dolayı, bu durum içinde olduğumu görüyorum. Peki pişmanmıyım? HAYIR değilim. Ama olmak istediğin gibi davranmak, olmak istediğine doğru yol almak çok zor ve yorucu. Üstelik bıktırıcı ve yanlızlaştırıcı :)) Çünkü bir zamanlar seni sevdiğini söyleyenlerin hepsi, sana karşı çıkıyor ve tek başına kalıyorsun. Tüm iç hesaplaşmaların bi anda başlıyor. Vicdanının olduğunu düşündüğün ama aslında, vicdanın olmayan onlarca ses duyuyorsun. Hepside senin daha ilk adımlarını korka korka atmaya başladığın bu yoldan geri döndürmek için bağrışıp duruyorlar. Sadece iç seslerin bağrışmıyor, yakın bulduğun insanlar sana sırt çeviriyor ve sen dünyaya sıradan biri gibi değilde, sanki bir mucize eseri annesiz ve babasız gelmiş gibi kala kalıyorsun. Tanıştığın yeni insanlarda, sana kendi mantık pencerelerinden bakarak konu hakkında ...