Geçen ay bi arkadaşımla sohbet ediyorduk. Konu dönüp dolaşıp ailesi ve kendi yaşamına geldi. Kendisinin sürekli ailesi tarafından yaptığı veya yapacağı işlerde başarısız olacağını söylenerek hiç destek görmediğini ve bu yüzden yapmak istediği bir çok şeyden geri kaldığını söylüyordu. Konuşma bayaa uzadı ve bi yerden sonra artık içinden çıkılamaz bir hale geldi. Hatta sohbetimiz adeta bi paradoksa dönüşmüştü. Çünkü hangi konuyu konuşsak konunun sonunda ailesi karşımıza çıkıyordu. Bende iyice sıkılmıştım ve çocuğun her konuda ailesini engel olarak görmesi canımı fena sıkmıştı. Bunun üzerine dayanamadım ve "madem ailen senin için çok önemli ve sen sürekli onlardan destek görmediğini ve üstelik destek görmediğin gibi de onlar tarafından da kısıtlandığını düşünüyorsun, öyleyse onların bugün sana ihtiyaçları yokken, onlardan kötü bir şekilde bile olsa ayrıl ve yapmak istediğin şeylere yönel. Kendi ayakların üzerinde durmaya çalış. Nasılsa onların bugün sana ihtiyaçları yok, seninde onla