Uzun zamandır şiir okumuyordum. Çünkü okuduğum şiirlerin iç sesten bağımsız olarak yazıldığını düşünüyorum ve iç sesten alakasız yazılan şiirler bana pek okunulası metinler gibi gelmiyor. Ama dün karşılaştığım Birhan Keskin şiiriyle bir anda içimdeki o şiir okuma isteği alevlendi. Aynı şiiri defalarca okudum ve bende kayıtlı kalması düşüncesiyle buraya almak istedim. İşte o güzelim şiir; o büyük ve muazzam zamanda unuttum kanatlarım çok oldu üşüyor benim bu beyaz ıssızlıkta göğsüme düşüyor bu yüzden eğik boynum bir kuşun anısı kalmış bende, saklı bundan gözlerimdeki kayalık, içimdeki serseri buzullar dürtme içimdeki narı üstümde beyaz gömlek var (Fotoğraf)