bi takım mevzular

Bazen Facebook'daki paylaşımlanların çokluğuna baktığım zaman, kanım donuyor resmen. O anda kanımın donmasına sebep olan şey ise, çok ileriki bir zamanda internetin sadece Facebook'dan ibaret bir ortama dönüşeceğini düşünmem. Bu düşünce belki saçma gelebilir ama, paylaşılanların çokluğuna bakınca, sanki apar topar taşınıyoruz gibi bir hisse kapılıyorum. Taşınmamızı da kendimiz yapıyoruz. Normal bir site bunu yapmaya kalkışsa yapması gerekenleri düşünün. Ama Facebook içinde böyle bir şey yok. Sanki Facebook bizi kendisine birer işçi olarak tutmuş ve biz durmadan onun için çalışıyoruz gibime geliyor. Yazılarımızı, fotoğraflarımızı, videolarımızı, herşeyimizi oraya taşıyoruz. Hatta abartıp adeta belleğimiz gibi kullanıyoruz. Şu an için, Facebook'da gördüğüm tek eksiklik ''translate'' gibi. Eğer translate özelliğini de eklerse, artık facebook dışında bir siteye girip zaman harcamak gereksiz olacaktır. Şu anda bile kullanımı gün geçtikçe daha çok artıyor. Zaten

Avea'nın eski pasif reklamlarından dolayı, nerdeyse Avea'dan bile soğumuş biriydim. Diğer 2 büyük gsm şebekelesinin yanında çok sessizdi ve ben bir markaya sessizliği yakıştıramıyorum. Şu son günlerdeki kışkırtcı reklamlarını izlerken, artık Avea'nında atağa kalktığını düşünmeye başladım. İşte böyle ol canımı ye :)) Sessiz olamazsın abi. Öyle bi seçeneğin yokkk :)) İşte bu ya :)) seni sevmeye başladım avea

Mısırcı, simitçi v.s. Beyoğlu gecelerinin, eğlenceden sonraki tek buluşma noktaları. Onların yanında 2 dakika içinde her şeyimizi rahatça, dile getirip kendi kendimize konuşabiliyoruz. En mahrem konular, en masum duygular, merhamet, sevgi, nefret herşey onların yanında çok rahat dile getirebiliyoruz. Anlık olarak, bedenimizi eve atıncaya kadar idare edecek kadar karnımızı doyurmak için onlara uğrarız. Oysa onlar daha fazlasını sunarlar bize ve bizim hiç haberimiz bile olmaz çoğu zaman. Onlar eğlenceden sonraki duraklarımız, ayaküstü ruh gıdalarımızdır.

Galata kulesi, gece fotoğraf makinanı al, her yönünden çek. Doymak bile bilmezsin. Saatlerce çek asla yorulmazsın. Öylesine güzel, öylesine şaşalı durur ve İstanbul gecelerine göz kırpar. Gündüz ayrı bi havası olsada, gece bambaşka oluyor. Zaten Galata Kulesi ancak gece Galata Kulesi oluyor. Gece ona başka bi değeri katıyor. Gece çevresini canlandırmakla kalmıyor, insanları birbirine kaynaştırıyor. Eğer Galata Kulesi'ne, gece gitmediyseniz çok şey kaçırıyorsunuz derim, başkada bişi demem :)

İstiklal'de gezinirken çektiğim bir fotoğraf. Ben çocuğu gizli gizli çekmeye çalışırken, annesi iyi poz verde güzel çık dedi. Çocuk döndü pozu verdi, bu yetmezmiş gibi birde teşekkür etti, bende teşekkür ettim. Ayrıldık.

Sabah (08:30) da işe giderken, merdivenlerde gördüm. Öylesine kıvrılıp duruyordu. İlk aklıma gelen şey, elimle tutup ulaşmak istediği basamağa bırakmak oldu, ama sonra parmaklarım arasında ezilir diye korkup karışmadım. O böyle kıvranıp dururken fotoğraflamak güzel olur diye düşünüp bastım tetiğe :)

Hayat sokakta atmaya devam ediyor ve bu atışlar herkes için daha iyiye doğru gitmeye başlıyor. Bazı markaların ''hayat sokakta'' veya ''sokakta hayat var'' sloganları bile oluşmuşken, bir çok markanın da sokak reklamlarından artık bunları daha iyi gözlemleyebiliyoruz. Örneğin geçtiğimiz günlerde Knorr'un, Ramazan ayına özel hazır çorba tanıtımları için reklam panolarını bir sepet içine yerleştirmesi, aynı şekilde Ülker'in Bizim Mutfak serisinde çıkan yeni ürününü farklı bir bilboard reklamıyla duyurması, Pepsi'nin Mecidiyeköy'de bulunan Cevahir Alışveriş Merkezi'nin önündeki boş alana üzerinde Pepsi logosunun bulunduğu, kocaman bir ''Ramazan Davulu'' yerleştirmesi v.s Tüm bunlardan anlıyoruzki şirketler artık, müşteriylerileriyle anında daha sıcak bir iletişim kurmak ve bunu markanın bilinirliliğini hızlandıracak, satışlarıda olumlu yönde etkileyecek şekilde kullanmak istiyorlar. Zaten genel olarak, sokakta olanlara ba