Bu yıl kendime dair fark edip, kabullendiğim özelliklerden biri de; hayata, sürekli ve hatta her zaman her yerde "eleştirel" bakıyor olmam oldu. Bu özelliğim yüzünden, bugüne kadar çok sıkıntı çektim ve çoğunlukla #uyumsuz - #geçimsiz diye etiketlendim. Tabii "gıcık, huysuz, değişik" gibi diğer etiketleri saymıyorum. Ama bu yıl, eleştirel bakmamın-yaklaşmamın-yaşamamın, beni diğer insanlardan farklı kılan özelliklerimden biri olduğunu kabullendim ve rahatladım. Eleştirelliğimi kullanma şeklim ise şöyle oluyor; -Önemli veya önemsiz fark etmeksizin herhangi bir şey okuyordumdur ve okuduklarımın mantıklılığını düşünüyorumdur. ("hayır öyle değil böyle olmalı, şöyle değil böyle yapılmalı, aslında o öyle değil, yanlış biliyorsun ve yazdıklarının tamamı bu yanlış üzerine kurulu" gibi iç sesler eşliğinde yazı biter.) -Bir şey izlerken de hep bu davranışım devam eder ve çoğunlukla zekice olmayan, sırf eğlendirme amaçlı filmleri bile sevmeme nedenim, bu eleş