bi takım mevzular

Vestel'in bu çalışmasını sevdim. Özellikle teknolojik ürünlerde bu tür bölgesel motiflerin, renklerin, çalışmaların daha fazla görülecek şekilde yer alarak artmasını dileyip paylaşıyorum.

Dünya'nın en eski mesleklerinden biri olan fahişeliğin, günümüze de ayak uydurmaması ve sosyal medya kullanmaması düşünülemezdi. Uzun zamandır karşılaşıp durduğum bu durumu üzerine çoğumuz gibi ciddiye almayıp geçsemde, bu sabah karşıma çıkan hesaplardan bi kaçına şöyle kaba taslak bi göz attım ve kullanılmalarına dair şu notları düşmek istedim: -Fotoğraflar internette paylaşım yapmış olan sıradan insanlara ait -Bu görsellerde dikkat çeken şey, fazla şuh görüntüler olmasına özen gösterilmiş olmaları. Bunu dışında hiç dikkat edilmiyor. -Hesaplardaki görseller bazen değişsede, çoğunlukla aynı ve üzerine 2 kelimelik kışkırtıcı metinler dışında sadece telefon numarası bulunuyor -Görsel üzerindeki telefon numaraları bazen değişsede, çoğunlukla hep aynı görseller paylaşılıyor ve hatta numaralar değişmeden, bazen sadece görseller değiştirilmiş şekilde de paylaşılıyorlar -Paylaşım metinlerinde kışkırtıcılığa pek rastlanmıyor, bunun yerine yerel lokasyonlardaki yer isimleri metinleştirilmiş

Bu sabah girdiğim Sahibinden.com uygulamasında, kabul etmem için sunulan çerez izinlerinin ne olduğuna bakmak için tıkladığımda karşıma çıkan metnin ingilizce olması beni şaşırttı. Normalde herkes gibi hiç okumadan kabul edip geçecekken, sadece kaba taslak göz atmak istediğimde karşıma çıkan manzara sonrası ekran görüntülerini alıp tweet olarak paylaştım ve çok geçmeden DM kutusundan geri dönüş yapacaklarına dair iletişim bilgilerimi aldılar.  Doğrusu, hiç kimse okumuyor olsa bile çerez izinlerinin ingilizce olması garipti.

İGAİRPORT'un hayata geçirdiği çalışma, sanırım son yıllarda beğendiğim en güzel işlerden biri oldu. Alegorik olarak da çok çok çok anlamlı bulduğum çalışmaları hayata geçiren herkesin eline sağlık. Unutmayın, TARAMA HAYAT KURTARIR

 

Ocak 2010'da şu yazıyı yazmışım ve az önce karşılaşınca okuyup 37 yaşıma dair şunu belirttiğim bir not paylaşmak istedim: Şimdi 37 yaşındayım ve evet, 20'li yaşlarımı özlemiyorum. Hatta özlemek bi yana; şu an "iyi ki bu yaştayım" diyorum. Yaşadıklarım, yaşanmışlıklarım hepsi güzeldi ve iyi kötü hepsini yaşamayı hak ettiğim için yaşadım, yaşamaya devam edeceğime de inanıyorum. Geriye dönüp baktığımda, güldüren aptallıklarım haricinde hiç pişmanlığım yok ve sanırım bundan dolayı mutluyum. Yaşattığın ve yaşamama izin verdiğin her şey için teşekkürler Allahım

kendi hakkını savunmayan, hakkını koruyamayan başkasının hakkını hiç savunamaz. hak arayışına rağmen hakkını alamaması veya yeterince hakkını koruyamasada, kişinin sırf hak arayışında bulunmuş olması bile kişiye içsel mutluluk, huzur getirir. yani; hak, sadece alınmakla değil, kişinin sırf "hakkı olduğunu dile getirilmesi"yle, hakkı olduğunu ve hakkını istediğini başkalarına göstermekle de hak sahibine huzur verir. bu yönüyle hak; mutlaka alınmak için değil, taraflar arasında gerçekleşen haksızlığın toplumsallaştırılması, başkaları tarafından bilinmesi yönüyle öne çıkar ve haksızlığa uğrayan kişi, haksızlığı bilinirleştirerek toplumu taraf tutmaya mecbur kılar. toplum, kişinin yaşadığı haksızlığa rağmen tarafsız davranarak güçlüden yana bi tavır sergiliyorsa, haksızlığa uğrayan kişinin topluma karşı bir sorumluluğu kalmamıştır. yani; kişi haksızlığa uğradığı için, artık tamamen özgürdür. toplum onu bir bedel karşılığı özgürleştirmiştir.